“Nee, helaas, dan moet ik werken” hoor ik mezelf zeggen. Innerlijk moet ik lachen. “Zei ik dat?” Ja het is wel vreemd om die zin weer uit te spreken. Binnen hele korte tijd is mijn leven totaal anders geworden. Tijd was voorheen een product waar ik genoeg van had. Ik zie mezelf begin van dit jaar zitten achter mijn laptopje en elke dag bedenken waar ik blij van kon worden. Nu is tijd iets waar ik wijs mee om moet gaan omdat ik verplichtingen heb. Gek hoe iets binnen een week kan veranderen.
Als ik mijn schoenen uit doe en neerplof merk ik ineens dat ik best een beetje moe ben. Ik kijk op mijn ‘geweten’ (de stappen tellende armband) en zie dat ik nog maar een keer op en neer zou moeten naar de supermarkt om de 10.000 te halen. Het was een dag vol nieuwe indrukken, heen en weer gereis van kantoor naar huis en weer naar de stad voor een kerstborrel. Dat levert wel wat stapjes op. De supermarkt mag morgen wel, bedenk ik. Even lekker kopje thee en even helemaal niets doen. Als mijn voeten een gezicht hadden, zou dat op dankbaar staan.
Mijn gedachten dwalen af naar de afgelopen week. Wat een leuk welkom heb ik gekregen. Een complete map vol met alle informatie die een nieuwe medewerker nodig heeft, bloemen en een kaart met ‘fijn dat je er bent’ op mijn eerste echte werkdag’. De sleutels van het gebouw rammelen in mijn zak. Het is wat gek misschien, maar ik ben er stiekem wel een beetje trots op. Het geeft een gevoel van erbij horen.
Mijn gedachten springen naar de ontmoeting met de illustrator van mijn boek en de editor aan de telefoon. Dat ‘moest’ ook nog even tussendoor. Gek om die twee werelden te combineren. Zo zit ik over Betty te praten en een uur laten dompel ik me zelf onder in namenlijsten voor een evenement in januari.
Een nieuwe week breekt aan, door naar een kerstlunch dan nog even zen doen op yoga, een kerstbijeenkomst en vrijdagmiddag is het dan weekeinde. Dat is ook een nieuwe belevenis. Iemand zei “Ach over twee weken weet je niet beter en is dit normaal geworden. ” Zo is het ook. We wennen snel aan nieuwe situaties en gelukkig maar.
De tijd vliegt voorbij als je bezig bent met leuke dingen. Zoefff… daar ging weer een dag. Nu maar even tijd nemen om ervan te genieten.
